Amerika’da 1948’de düzenlenen Yarının Tavuğu yarışmasını kazanan tavukları yiyoruz

1948 yılında Büyük Atlantik ve Pasifik Çay şirketi, ya da diğer adıyla A&P, Dünya’ya daha iyi bir tavuk verebilmek için böyle bir yarışma organize etti. A&P o zamanlar Amerika’daki en büyük süpermarketti ve düşük maliyetli yüksek volümlü gıda zinciri modelinin öncüsüydü. A&P aynı zamanda ülkedeki en büyük tavuk ürünleri satıcısıydı. Tavuk İkinci Dünya savaşı sırasında karneye bağlanmamış bir proteindi. Bu nedenle tavuk pazarını büyütmek istediler, ve bu hedefleri USDA da paylaşıyordu, ki sonradan A&P’nin Yarının Tavuğu yarışmasının resmi partneri oldular.

Bu yarışmanın amacı: daha büyük göğüs etli, daha büyük butlu ve basitçe daha fazla beyaz etli tavuğu Dünya’ya kazandırmak. Ayrıca bir başka hedefleri de daha çabuk büyüyen bir tavuk elde etmekti.

Yarışma Amerika çapında ve tavuklarını yumurta üretimi için kullanmakta olan çiftçilerin dikkatini çekti. Eğer tavuk yeniyorsa bu genellikle yumurta üretimini arkasında bırakmış olan tavuklardı, ki bu durumda bile özel bir aile yemeğine saklanıyorlardı.

Birkaç turdan sonra 40 finalist toplam 720 yumurtayı merkezi kuluçka ünitesine gönderdiler, ve burada tavuklar standart bir diyetle kontrol edilen koşullarda yetiştirildi. 12 hafta boyunca ağırlıkları, sağlıkları, görünüşleri yakından takip edildi ve sonuçta yaşayanlar kesilip değerlendirmeye tabi tutuldu.

Yarının Tavuğu yarışması sergiler ve turları içeriyordu, ancak çengele asılmış tavuklar dışında görülecek şeyler de vardı tabii ki. A&P ve USDA halkın daha fazla tavuk yemesi için heyecanlanmasını istiyordu bu nedenle çok çeşitli yemekler organize ettiler, konserler, danslar, paradlar ve bir de rodeo ayarladılar. Hatta Yarının Tavuğu kraliçesi, sarışın bir güzel de 1948’deki belgeselde gülümseyerek ve el sallayarak Georgetown’daki arabasından selam veriyordu.

Sonuçta kim kazandı? Arbor Acres White Rocks’un beyaz tüylü kuşları yarışmayı saf-ırk kategorisinde kazandı. Ancak Vantress kuluçkalarından gelen Kırmızı Korniş kırmaları bunlardan daha iyi performans gösterdi. Ardından bu iki tür birbiriyle çiftleştirilerek Arbor Acre türünü oluşturdu, ki bugün tüm Dünya tavuk çiftliklerini bu tür doldurmaktadır. O zamanlar Arbor Acres bir İtalyan göçmeni olan Farnks Saglio tarafından yönetilen ve Konnektikıt’da meyve ve sebze ticareti yapan küçük bir aile şirketiydi. Ancak oğlunun yetiştirdiği tavuk bu yarışmayı kazanınca bu herşeyi değiştirdi. Ülke çapında üretime başladılar. Zamanla tavukların göğüsleri daha da büyüdü, ve tüylenmeyi bile azaltmayı başardılar ki tavukların tüyleri kolay yolunabilsin. Kısa bir zaman sonra Arbor Acre şirketini Amerika’daki tüm büyük tavuk üreticilerine tavukları sağlamaya başladı.

1964 yılında Arbor Acre tavuğu Dünya’daki herkesten daha ucuza ve daha hızlı üretebiliyordu ve bunu Nelson Rockefeller farketti. Firmayı satın aldı ve böylece döngü tamamlandı. Firma globalleşti, ve 2013 yılında Çin’deki tavukların yarısı bile Arbor Acre şirketinin tavuklarına genetik link taşıyor.

Peki 1948’deki Yarının Tavuğu yarışmasını kaybeden binlerce çiftçiye ve onların tavuklarına ne oldu? Bunların en azından yarısının çiftliği tavuk türleriyle birlikte çoktan kapandı. Purdue üniversitesine göre endüstriyel tavuk üretiminin artması ile tavuk çeşitliliğinin azalması aynı döneme denk geliyor. Kapanmayan küçük çiftlikler komşularına yada dükkanlara satış yapmıyordu, sadece uluslararası tavuk işleyicileriyle çalışıyorlardı, ki bunlar da tavuk üretimi için çok katı kurallar getirmişti. Tavuğun hayatını sürdürdüğü kapatılacağı kafesi bile bunlar belirliyordu.

Ve bu hayat süresi de kısaldıkça kısalıyordu. Daha net olmak gerekirse 4 ila 7 haftaya. 1950’lerde broiler tavuk 16 hafta yaşıyordu. Yarışmayı kazanan daha hızlı ve ağır metodu tavuklar tutsak tutulduklarında daha da etkisini artırıyor ve tavuklar kafeslerden daha ağır gelirken aynı zamanda daha hasta oluyorlardı. Doyumsuz iştahları vardı ve bunları strese sokuyor, kardiyovasküler ve iskeletsel problemleri vardı. O kadar fazla antibiyotik pompalanmıştı ki bunlara bağışıklık geliştirdiler. Tavukların zayıf bacakları ve aşırı çalışan kalpleri hayatlarının geliştirildiği her hafta için geriliyordu.

Bugün hala Yarının Tavuğu yarışmasının tavuklarını yiyoruz, ancak belki de yeni bir yarışma yapmanın da zamanı gelmiştir.

Kaynak.

Yorumlar

yorum